Enn og aftur helgi

Ég held að næstum allir séu sammála því að tíminn líður allt of hratt. Mér finnst samt að við ættum að hætta að tönnlast á því í tíma og ótíma. Við eigum að læra að njóta líðandi stundar. Það hefur lítið upp á sig að velta sér upp úr því sem liðið er eða því sem koma skal. Auðvitað má rifja upp gamla og góða tíma og hlakka til þess sem koma skal. Allir gæta lært af mistökum sínum, ákveðið að gera betur næst og allt það.

En nú eru jól í nánd og ekki vantar tilstandið og prjálið í kringum þau. Ssem betur fer eru margir sem kunna að slaka á og njóta aðventunnar. Þar sem heimurinn minn er mjög lítill og afmarkaður (sundlaug, heimili, skóli) þá naut ég þess að keyra í gegnum Reykjavík og Hafnarfjörð í myrkrinu í morgun. Jólaljósin eru komin í marga glugga og aðventuljósin komin á sína staði. Mér finnst alltaf notalegt að sjá þessi ljós í skammdeginu, en geri minna af því að setja þau í gluggana heima hjá mér. Ég kveikti bara á kerti þegar ég kom heim, settist við tölvunni og drakk himneskt kaffi sem Björn hellti upp á

Dagurinn fer í skriftir og lestur og mér þykir það ekki einu sinni leiðinlegt.

Ég var vakin til meðvitundar um neyslubrjálæði í morgun. Í útvarpinu í morgun var verið að segja frá því hvað fólk hendir ótrúlega miklu magni á heilu dóti. Fólk þarf alltaf að vera að kaupa nýtt. Ný húsgög vegna þess að gömlu væru úr tísku, ný rafmagnstæki vegna þess að komin væru á markaðinn mun betri. Markaðurinn stjórnar. Ég hafði ákveðið að kaupa jólaljós í einn gluggann, en ákvað þess í stað að sækja upp á hillu tréstjörnuna mína gömlu og setja í hana ljós sem ég á einhvers staðar. Ég hef eitthvað um það að segja hve vel ég læt af stjórn.